Αλαμάνος, Πέτρος

(1612 – 1685). Ευγενής από τη Ζάκυνθο. Ο Α. έγινε περιβόητος για τη σκληρότητά του. Όταν ένας γιος του παντρεύτηκε την κόρη κάποιου προσωπικού εχθρού του, τον έπεισε και την έδιωξε την επόμενη μέρα του γάμου με την κατηγορία ότι δεν ήταν παρθένα. Από σύμπτωση, μετά την πράξη του εκείνη, οι γιοι του, ο ένας μετά τον άλλο, πέθαναν. Ο Α. θεώρησε το γεγονός αποτέλεσμα της θείας δίκης και για να εξιλεωθεί διέθεσε όλη την περιουσία του σε αγαθοεργούς σκοπούς. Η ιστορία αυτή υπήρξε πηγή έμπνευσης στους λογίους Ε. Μαρτινέγκο και Α. Μάτεση. Ο πρώτος έγραψε ένα ποίημα 1.190 στίχων και ο δεύτερος μια μπαλάντα.